Łi hew e grejt sukcjes.

Kolejny dzień, kolejny sukces. Styczniki w centrali telefonicznej nieopodal Instytutu, w którym pracuje Inżynier, jeszcze nie zdążyły ostygnąć po dramatycznym telefonie wiedzionego tęsknotą Emigrobota, a już mamy nową rewelację. Nasz bohater w szalonym tempie zdaje sobie przyswajać umiejętności niedostępne do tej pory dla tworów, których ciałka zbudowane są na bazie krzemu. Lata badań i godziny spędzone w Instytucie opłaciły się. Na liście ludzkich uczuć nowo dostępnych dla robota możemy odhaczyć nieśmiałość i zainteresowanie wywołane przebywaniem w okolicy osobnika płci przeciwnej. To zdjęcie to niepodważalny dowód. W jego oczach wyraźnie zauważymy płonące kurwiki, przytłumione jednak nieco młodzieńczym zawstydzeniem wywołanym nieznajomością Ars Amandi. A do tego to salwowanie się ucieczką. Jakbym widział Inżyniera na drugim roku studiów na Politechnice, gdy zapoznał nową dziewczynę na laborkach:) A jaka tego przyczyna? Błaha, zwykła LUDZKA uprzejmość, którą kierowana, młoda Azjatka chciała uczynić Emigrobota swoim partnerem na chińsko-noworocznej kolacyjce. No nieźle się zaczyna. Chyba czekają Inżyniera także inne przygody związane z dojrzewaniem jego latorośli. To jego pierwsze dziecko, nie ma biedak doświadczenia. Muszę go na to przygotować. Właśnie wykręcam numer Instytutu...